1)                 مذموم ؛ سرزنش شده ؛ زيرا خداوند بعد از آن كه شيطان سجده نكرد او را سرزنش كرده و خطاب نمود: چرا سجده نكردى ؟ آيا كافر شدى يا از بلند مرتبه گان بودى ؟

2)                 غــوى ؛ يعنى راه هلاكت را در پيش گرفتن ؛ نوميدى از رحمت خدا ؛ گمراه شدن و گمراه كردن ؛ كارى جاهلانه كه از اعتقاد نادرست و فاسد سرچشمه گرفته و جهل و نادانى كه ناشى از غفلت باشد؛ از مقصد بازماندن و به مقصد نرسيدن . چون شيطان در آغاز خودش گمراه شد و بعداً حضرت آدم عليه السلام و اولاد او را گمراه نمود و آن اعتقاد فاسد و نادرست خود را ظاهر كرد، از مقصد خودش باز ماند و از رحمت خدا نااميد شد.

3)                 عفريت ؛ يعنى قوى ، پرزور ، زيرك ، گردن كش و خبيث ؛ اگر جن خبيث باشد همان را شيطان مى گويند و يا اگر با داشتن خباثت و شرارت نيروى زيادى هم داشته باشد عفريت ناميده مى شود. همان طور كه در داستان حضرت سليمان عليه السلام آمده ، وقتى كه حضرت فرمود: چه كسى تخت بلقيس را براى من مى آورد؟ عفريتى از جن گفت : من مى آورم ، معلوم مى شود كه به اسم اعظم واقف بوده است ؛ زيرا مى خواست در يك مدت كمى تخت را كه صدها كيلومتر از آن جا دور بود بياورد.

4)                 مارد و مريد ؛ كه معنى هر دو تقريباً يكى است و به معنى شيطان سركش و متمرد ؛ ظالم و عصيان گر، بى شخصيت اعم از انسان و جن و شيطان ؛ عارى از خير و نيكى و بركت و فايده و (شيطان مارد و شيطاناً  مريدا) در قرآن به همين معنى آمده است .

5)                 شيصبان ؛ مرحوم علامه مجلسى مى گويد: يكى از نامهاى شيطان شيصبان است و به بنى عباس هم بنوشيصبان مى گويند؛ زيرا شيطان در نطفه بعضى از آنها رسوخ كرده بود .

6)                 ابومـره ؛

7)                 ابوخـلاف ؛

8)                 ابولبين ؛

9)                 ابيض ؛ كه او مردم را به خشم مى آورد.

10)            وهـار ؛ به خواب مؤمنان مى آيد و آنان را اذيت مى كند.

11)            ابولبينى ؛ يكى از دختران ابليس « لبينى » است و لقبى براى ابليس ‍ است .

12)            نــائل ؛

13)            ابوالجـان .